Beste lezers,

Mijn laatste dag in Boekarest alweer... en wat was het een knotsgek bezoek. Zoals gebruikelijk had ik weer eens pech met het hostel. Om de een of andere reden lukt het me nooit om goede hostels te vinden in Boekarest.

Het begon nog allemaal zo aardig: ik had gebelddat ik een dagje eerder zou komen en men was zo flexibel om voor mij een kamer te regelen (het hostel zat eigenlijk vol, maar men wilde graag meewerken). De eerste nacht sliep ik dus op een alternatieve locatie (bij de eigenaar van het hostel thuis), die redelijk beviel. Op dinsdag ben ik toen verhuisd naar het hostel zelf. Overdag zag het er allemaal best ok uit. De wijk was een beetje uit het centrum, maar goed ik ben nooit te beroerd voor een kleine promenade. Toen ik 's avonds om een uur of elf echter mijn weg terug moest vinden, begon de ellende. 's Nachts was de wijk slecht verlicht (Andreea vertelde me dat er door de crisis nu wordt bespaard op straat verlichting) en stikte het overal van de straathonden en de zigeuners. Ik heb in mijn hoofd wel duizend keer de intro-tune van ' the Hound of the Baskervilles' gehoord. Sherlock Holmes had het maar makkelijk: hij werd maar door een hond belaagd en niet door een roedel.

Na mijn persoonlijke horrorfilm te hebben overleefd, kwam ik aan in het hostel. Er zaten nog wat mensen buiten en ik maakte gezellig een praatje (terwijl ik heimelijk met een servetje mijn koude angstzweet van mijn voorhoofd depte). Tijdens het praatje bleek dat een van de meisjes in de buurt van het hostel was aangevallen door een zigeunerfamilie en nog net niet compleet beroofd was. Om het af te maken waarde er ook nog een dronkelap rond in het hostel; een Indier die claimde voor de verenigde Naties te werken. An sich weinig meer dan een onschuldige gek, ware eht niet dat hij in het bed onder mij sliep en de hele nacht snurkte en winden liet. Consequentie: niemand deed die nacht een oog dicht.

Die ochtend wilde ik op pad gaan om verdere acties te overdenken. 2 meter buiten de poort van het hostel werd ik meteen omsingeld door straathonden. Ik was het zo beu dat ik mijn spullen heb gepakt, de rekening voor 2 nachten heb betaald en naar de stad ben gevlucht per taxi. In de stad kon ik gelukkig onderdak vinden in een beschaafde omgeving. Hoewel niet helemaal budget-vriendelijk, wel echt het geld waard. Ik heb vannacht goed geslapen en wandel weer vrolijk door mijn stad.