Beste lezers,

Ik ben hier nu 4 dagen, en ik heb toch al een unieke band ontwikkeld met een belangrijk aspect van de Bulgaarse cultuur: de posterijen. In een eerder verhaal gaf ik al aan hoe ingewikkeld het kopen van een postzegel was, maar vandaag hebben de posterijen me wederom verbaasd.

Plovdiv krijgt een stuk meer toeristen dan Sofia, en dat uit zich op vele manieren. Bij alle monumenten staan keurige bordjes met daarop in het Bulgaars en Engels vermeld naar welk 19e eeuws bouwsel je aan het kijken bent. Op iedere hoek van de straat is een souvenir/gift shop te vinden en op een pleintje in het midden van de stad kan de argeloze tourist zijn of haar portret laten schilderen. Ondanks alle (hinderlijk zichtbare) voorzieningen voor dagjesmensen, zijn de touries hier nog niet oververtegenwoordigd.

Plovidiv is een mooie stad. Iets anders kan er niet over worden gezegd. Wie Plovdiv niet mooi vindt, moet zich laten nakijken. Of heeft misschien een brilletje nodig. De straten zijn mooi en authentiek, maar helaas zijn er nog veel auto's in de oude stad, waardoor enkele prachtige fotomomenten aan mijn neus voorbij gingen. Door de kronkeligheid van de stad is het makkelijk om gedesorienteerd te raken. Soms is het fijn om te dwalen door het verleden, maar met 30 graden in de schaduw houd je dat maar zo lang vol. daar ben ik vandaag op de harde manier achter gekomen.

Na een wat lange stadswandeling trachtte ik vandaag mijn ansichtkaarten, voorzien van postzegel en al (ja, hier in Plovdiv wel gewoon te koop in de winkel), op de bus te doen. Ik ben naar het postgebouw gelopen en zocht naar de postbus. Nergens kon ik er een vinden. Niet in het gebouw, niet er naas, niet bij de ingang, nergens. Ik had het heet en begon langzamerhand gefrustreerd te raken. Waar was dat stomme ding nou? Ik vroeg het een beampte. rechts bij de ingang. Ik daar heen en zag niets. Ik dacht dat ik een zonnesteek had opgelopen, want er was geen postbus te bekennen. Ik dacht op dat moment echt dat ik aan het hallucineren was, want iedereen bleef volhouden dat het ding toch echt bij de ingang moest zijn. Ik ben toen maar weer teruggelopen om de beambte op nieuw te ondervragen. Dit keer liep hij even mee en wees me op iets wat ik had aangezien voor een lint op de muur. Er zat een hele smalle spleet in, en op de tape stond het bulgaarse en engelse equivalent van ' regio Plovdiv', ' Bulgarije' en ' Buitenland'. Schaapachtig kijken heb ik de kaarten op de ' bus' gedaan en ben toen maar wat gaan drinken.

Na mijn drankje besloot ik otch maar even naar het hostel terug te gaan. Een goede zet, want een paar uurtjes rust en koelte hebben duidelijk hun positieve uitwerking gehad. Na een lekkere douche voel ik me nu weer een beetje mens. Maar voortaan kijk ik wel een beetje beter uit met door de hitte lopen. Zelfs in een mooie stad als Plovdiv.